śmierć

Nie możecie mi zabrać tej ostatniej cząstki wolności, bez niej się udusze. To nią żyje, to dzięki niej czasem się uśmiecham, nie ważne czy szczerze czy nie, ale jednak. Bez tego znikne... dlaczego nikt mnie nie rozumie? Dlaczego nikt nie potrafi mnie od tego uwolnić? Coraz bliżej jestem do samouwolnienia.. To miłe, gdy widzisz szczęście przyjaciółki.. kąciki ust same unoszą się do góry, choć serce krwawi.. a w głowie myśl 'dlaczego twoje szczęście się skończyło?' Dlaczego nie mogę sobie z tym poradzić? Wszyscy mówią 'jesteś taka silna, podziwiam cie' gówno prawda, nienawidze tych słów. Nic o mnie nie wiecie, NIC. Nie wiecie co czuje zamykając się wieczorem w pokoju bijąc się z myślami, nie wiecie co czuje, gdy wstaje rano i czuje tą bezradność, ten smutek, że sen się skończył i, że to był tylko sen. Nie wiecie co czuje w trakcie dnia, gdy wszystko mi Go przypomina: miejsca, rzeczy, nawet głupia reklama. Nie wiecie co czuje teraz, nie wiecie co czuje ciągle od 3 miesięcy...