Róże miłości najchętniej przyjmują się na grobach, prawda, kochanie? Fałsz, obłuda, kłamstwo. UMRZYJ.

Zabili wszystkie uczucia
Zabrali radość życia
Dałem się na to nabrać
A teraz została pustka
Chce powrócić ,a już nie mogę
Kolory straciły barwy
Smutek pochłona; każdą myśl
Sen zapomnienia - radość istnienia
Nie wierzyć w nic!
Tylko ciągle uciekać
Przed własną słabością
I milczeć bez wiary
Słowa symbole, egoizm zgubi
A czas zabije każdego z nas
Zbyt krótko, zbyt słabo
Czujemy życie bez winy i woli
Niech z Tobą będzie inaczej
Spraw w sercu ogień
By płonął wiecznie
By nie zgasł wcale
Nędza! Duchowa!
Nagrody nie ma, kara nie istnieje
Sam sobie tylko kopiesz mogiłę
Zbyt szybko, zbyt głęboko
Zamkną Cić w trumnie, proch w proch
Wtedy poczujesz jak było blisko
Bo było lepiej, wtedy zobaczysz
co mogłes mieć, a co straciłeś
Odkryjesz prawdę, ocenisz los
Epidemia rozczarowania i nędza duchowa
Fałszywie łakną łono Twoich myśli
Nie daj się złapać!
Nie daj się nabrać!
Nie daj sie!

Mimo to, życzę Ci wszystkiego najlepszego, kochanie.