Życie to papier toaletowy.

Dlaczego, to sami wiecie.

Nażarłam się czekolady. Już mi się nią rzygać chce.

Wpychałam ile dałam radę, aż mnie zmuliło i nie mogłam na nią patrzeć.

Przeszło mi. Ale na chwilę.

Teraz znów wzięło mnie na myślenie.

- Kubusiu?

- Tak, Prosiaczku?

- Nie jesteś w humorze?

- Jak widać nie.

- No to ja już pójdę, pa.

- ...

I Prosiaczek poszedł, zostawiając Kubusia.

Super mieć kogoś, kogo się uważa za przyjaciela,

który olewa Cię wtedy, gdy masz doła.

Wkońcu lepiej pogadać gdy ma się dobry humor.

Po co kogoś pocieszać, pf.

Nienawidzę walentynek.

Żałuję, że wysłałam ją do Niego.

ŻAŁUJĘ.

Dlaczego, tego nie wiem.

Ale czuję, że lepiej byłoby, gdybym jej nie wysłała.

Boże, mam już dość.

Głowa już mnie boli od myślenia o Nim.

Odwaliło mi na nowo.

Mam ochotę krzyczeć.

Najchętniej wydarłabym się na całą okolicę, jak bardzo chciałabym z nim być.

Tak, żeby i On usłyszał.

I wkońcu idiota zrozumiał.

Boże, spraw, bym miała Go dla siebie,

albo żebym przestała o Nim myśleć