whatever
Dodano: 14 STYCZNIA 2015
Strasznie mnie to bawi!
"Dzień dobry proszę Pana!
Czy wie Pan, że wczoraj było piękne? Nie spałam całą noc, proszę Pana. Może to wina pełni... A może nasza wina? Może to wina naszego pierwszego spotkania, proszę Pana? Przypadki chyba nie istnieją. Nie wierzę, że można przypadkiem znać kogoś nie znając go. Że można na pierwszym spotkaniu tak zachłannie kraść wzrok obcej osoby. Że można z nią rozmawiać i nie widzieć końca. Chcieć opowiedzieć tej jednej osobie wszystko od początku, całe swoje życie. Bez tajemnic. Czy to źle, proszę Pana, że zaraz po niemym pożegnaniu naszych oczu, zatęskniłam? Czy to źle, że noszę w sobie niepojęte pokłady uczuć? Czy nie boi się Pan przygarnąć emocjonalnej bomby? Może to tylko moje subiektywne odczucia. Może Pan już nie zadzwoni. Może wymaże Pan z pamięci ten spacer w mrozie. Może wymaże Pan te oczy, co rusz spotykające się nieśmiało.
Dziś będę spać z telefonem. Dziś będę czekać, proszę Pana."
W sumie nie tylko dziś.
Jestem zmęczona jak nigdy, bo był wtorek, a wtorek już z definicji jest mało warty. Teraz ta lżejsza połowa tygodnia. W weekend śpię ile wlezie. Do tego uczę się i sprzątam, więc mam nadzieję, że jakoś naciągnę czas. Inaczej tego nie widzę.
Ładne włosy, ładne zdjęcie i bez komentarza.
Orange, dajcie mi jakiś porządny telefon za pół darmo i jakąś ciekawą ofertę przy okazji. Za dużo wymagam.
Dzieci, dorośnijcie! Taki apel, bo ja już długo nie dam rady.
Chyba trzeba odwalić czarną robotę i do podusi. Czeka mnie czekanie. A rano znowu próbować będę nie rozchorować się na dobre. A łatwo na pewno nie będzie...
Cóż, dobranoc...
"Dzień dobry proszę Pana!
Czy wie Pan, że wczoraj było piękne? Nie spałam całą noc, proszę Pana. Może to wina pełni... A może nasza wina? Może to wina naszego pierwszego spotkania, proszę Pana? Przypadki chyba nie istnieją. Nie wierzę, że można przypadkiem znać kogoś nie znając go. Że można na pierwszym spotkaniu tak zachłannie kraść wzrok obcej osoby. Że można z nią rozmawiać i nie widzieć końca. Chcieć opowiedzieć tej jednej osobie wszystko od początku, całe swoje życie. Bez tajemnic. Czy to źle, proszę Pana, że zaraz po niemym pożegnaniu naszych oczu, zatęskniłam? Czy to źle, że noszę w sobie niepojęte pokłady uczuć? Czy nie boi się Pan przygarnąć emocjonalnej bomby? Może to tylko moje subiektywne odczucia. Może Pan już nie zadzwoni. Może wymaże Pan z pamięci ten spacer w mrozie. Może wymaże Pan te oczy, co rusz spotykające się nieśmiało.
Dziś będę spać z telefonem. Dziś będę czekać, proszę Pana."
W sumie nie tylko dziś.
Jestem zmęczona jak nigdy, bo był wtorek, a wtorek już z definicji jest mało warty. Teraz ta lżejsza połowa tygodnia. W weekend śpię ile wlezie. Do tego uczę się i sprzątam, więc mam nadzieję, że jakoś naciągnę czas. Inaczej tego nie widzę.
Ładne włosy, ładne zdjęcie i bez komentarza.
Orange, dajcie mi jakiś porządny telefon za pół darmo i jakąś ciekawą ofertę przy okazji. Za dużo wymagam.
Dzieci, dorośnijcie! Taki apel, bo ja już długo nie dam rady.
Chyba trzeba odwalić czarną robotę i do podusi. Czeka mnie czekanie. A rano znowu próbować będę nie rozchorować się na dobre. A łatwo na pewno nie będzie...
Cóż, dobranoc...
