Takie szalone laski, imprezują zamiast się uczyć! 

Ale to normalka przed sesją. Najpierw jest faza wyparcia (spoko, mam czas!), potem lekkiego zdenerwowania (aż tyle tego jest?) następnie panika (w życiu się tego nie nauczę!) i faza końcowa, czyli rezygnacja (oj tam oj tam. są drugie terminy). Ja obecnie radośnie trwam w fazie pierwszej, nawet nie ogarnęłam ilości materiału, a zaliczenie z prawa prasowego już we wtorek. <3 Ale podobno ma być proste. Tak przynajmniej prowadzący obiecał. Ech, oni zawsze obiecują, a potem połowa roku uwalona. Życie jest smutne. (;D)

Żeby mieć wymówkę i nie robić nic, zabrałam się za Sherlocka. Czytanie. Pasuje w końcu oddać książkę pożyczoną pół roku temu. Straszna hipokrytka ze mnie, nie znoszę, jak ktoś przetrzymuje moje książki, ale sama tak robię z cudzymi. To chyba jakiś wypaczony instynkt macierzyński, w końcu nie od dziś wszyscy znają moją obsesję na punkcie książek. (to chyba podchodzi też pod zbieractwo.)

No i tak czytam tę grubaśną księgę, zbiór wszystkich dzieł o Sherlocku i sobie porównuję z serialem. Twórcy muszą naprawdę dobrze znać te wszystkie opowiadania i powieści. W tych póki co dziewięciu półtoragodzinnych odcinkach zdołali zawrzeć tyle różnych wątków, połączyć kilka fabuł w jedną, spójną całość, naprawdę jestem pod wrażeniem. Teraz już się nie dziwię, czemu tyle im schodzi z napisaniem scenariusza i nakręceniem tego. 

Ech, chyba pasuje kłaść się spać. Ale w ogóle mi się nie chce, bo dzisiaj zaszalałam i wstałam o wpół do dwunastej. A co. Jak się bawić, to się bawić. No i teraz nie jestem senna, a kłopot jest taki, że jutro chcę wcześniej wstać.

#firstworldproblems