mega ludzie

kurwa, brakowało mi tych ludzi, wspólnych melo i wypadów. ostatnio zacząłem nadrabiać zaległości i szczerze powiem, że nie mam czego żałować. nawet wręcz przeciwnie - bardzo się z tego cieszę. tym bardziej, że nie utrzymywaliśmy kontaktu przez dłuuugi czas, ale mimo wszystko, zachowaliśmy do siebie taki szacunek, że wystarczył jeden telefon i wszystko jest jak dawniej. nawet standardowe, półgodzinne opóźnienie kiedy mamy się spotkać :D.

sylwek mogę spokojnie zaliczyć do bardzo udanych. pobiłem kolejny rekord, kończąc melo o 9 rano. jak to mówią : nie ważne gdzie, ważne z kim. święta prawda.

ostatnio doszedłem do wniosku, że czas upływa nieubłaganie. i głupio się przyznać, ale na prawdę boję się skończyć "..naście", a zacząć "..dzieścia", co niestety czeka mnie już za parę dni. przeraża mnie to. perspektywa tego, że do ślubu, założenia rodziny prawdopodobnie mam już bliżej niż dalej jest conajmniej dziwna, żeby nie powiedzieć inaczej.
kilka dni temu przeglądałem zdjęcia moich znajomych na fb. wielu z nich było tam w białych sukniach i garniturach, jeszcze więcej widniało na nich ze swoimi dziećmi. niby fajnie, ale no KURWA, NA PRAWDĘ JUŻ JESTEŚMY TACY DOROŚLI? ja się pytam, dlaczego czuję się tak, jakbym zasnął na jakiś czas, po czym obudził się nagle i zdał sobie sprawę z miejsca w którym stoję?.
mam nadzieję, że to uczucie minie mi jak najprędzej