Lecę nad uśpionym miastem.

Człowiek nie ma pojęcia, ile uśpionych wspomnień leży głęboko w jego podświadomości.

Wydaje mi się, że przeżyłem tylko 20 lat. 

Właściwie to nie tak mało, w końcu jakieś 25% życia za mną, statystycznie oczywiście.

Tak mało, a tak wiele. Ile rzeczy w życiu zrobiłem, o ilu zapomniałem, a o ilu tak łatwo mogę sobie przypomnieć.

Wystarczy tylko jedna mała cząsteczka czegoś, co wiąże się z tamtą chwilą, z tamtym momentem, z tamtym dniem.

Obraz, dźwięk, zapach, i już. 

Można usiąść, siedzieć godzinę, dwie, albo jescze dłużej, nie myśląc o niczym, z wyjątkiem wspomnienia.

A wydawałoby się, że to już coś dawno zapomnianego, czegoś, co odeszło, zostało gdzieś tam, z tyłu.

A ja przez tą chwilę miałem przed oczami jedną scenę. 

Kolejna dawka.

Druga scena.

Kolejna.

[...]

Magia.

Wszystko zmierza w dobrym, a nawet wyśmienitym kierunku. 

Jutro dzień sądny - potem powinno być już z górki. 

Mówiłem, że dokonam, to dokonam, i niech mi nikt nie mówi, że nie.

Ferie?

No spoko, jedno zmartwienie mniej, mogę się oddać tylko temu, co na tą chwilę jest dla mnie priorytetem.

3 nieprzespane noce za mną, czas się położyć chyba ^^

W Rossmanie już dawno ich nie ma, a ja nadal mam.

Nie, nie myśl o tym w ten sposób.