finito.!

Cóż za nikczemna rola życia i ciągła szydera.. Ileż można doświadczyć by w końcu opaść na dno oceanu.. Kiedy będzie mi dane odbić się i wzlecieć wolno niczym ptak poszybować w nieznane.. Jak długo będę się jeszcze katować.. Płacz i śmiech ogarniają mnie jednocześnie. Tak.! Szczerość, bezgraniczna prawda boli i rani jak trafnie zadany cios sztyletem prosto w serce. Nadzieja umiera ostatnia to niech ginie i przepadnie w bezkres otchłani.. Odpychałam od siebie te myśli, jednak w głębi byłam przekonana, że tak się stanie. Jestem teraz już tylko wściekła na samą siebie, bo nie pozwoliłam usłyszeć głosu mojej podświadomości, zadusiłam tą myśl jeszcze w zarodku, sądząc że nie będzie mogła zaistnieć. A jednak i tym razem dokonałam złego wyboru, powinnam zakończyć to jak tylko była ku temu sposobność, ale nie chciałam.. Tonę w tych myślach i nie dają mi one spokoju.. Uwielbiam ten wewnętrzny chaos, jestem dla niego stworzona.!

http://www.youtube.com/watch?v=ZQ2nCGawrSY&ob=av2n

So many won't get the chance to say goodbye,
But it's too late to think of the value of my life...