piszę i zagłębiam się w tą ciszę

"Lubię słuchać, gdy jest już późno, gdy wszyscy śpią
Kiedy gwiazdy lśnią
I jest cichy cały dom, wtedy piszę
I zagłębiam się w tą ciszę
To, co słyszę, to jedynie wyobraźnia
Cienie straszą, odchodzą, kiedy się przejaśnia."

mijały dni, tygodnie, miesiące, a Ona wciąż błądziła.

spoglądała w gwiazdy na niebie szukając w nich ukojenia.

choć radość podczas dnia wypełniała jej wnętrze,

noc budziła niepokój.

kim tak naprawdę jest ta dziwczyna?

czy szczęscie którego szuka kiedyś się odnajdzie?

"yes, the world is a scary place..."

nikt nie mówił, że w życiu będzie łatwo.

"Pani Andżeliko uśmiech proszę!"

brzmi banalnie, a jednak uśmiech się pojawia.

czy to normalne, że tylko Ty masz na mnie taki wpływ?

podczas, gdy On sprawia, że oczy staja się wilgotne?

tak, świat to straszne miejsce i jest jeszcze bardziej przerażające,

gdy musimy stawić mu czoła w samotności.

dziekuje./ jutro się odstresuję :)