"-Dzien dobry, panie Patryku.

    Chlopak skinal jedynie glowa, siadajac na duzym, bogato rzezbionym, czarnym krzesle wykladanym miekka, czarna pianka. Przypominajacym te z konfesjonalu.

-Czyzby pan zmadrzal? - chlodne slowa uderzyly w jego swiadomosc z takim impetem, ze poczul deliktny skorcz w zoladku; jednak postanowil nie pokazywac po sobie zadnej slabosci. Nie po to tu w koncu przyszedl..

-Prosze mnie nie ignorowac, w przeciwnym razie sie nie dogadamy. - warknal mezczyzna, popijajac spokojnie kolorowy trunek, krzywiac sie delikatnie przy kazdym kolejnym lyku.

-A sie tym udlaw.. - mruknal Patryk pod nosem, unoszac wzrok na profesora.

-Slucham? - zauwazyl jego wsciekly wzrok i dlon zaciskajaca sie powoli na cienkim szkle. Usmiechnal sie z satysfakcja, powtarzajac ze stoickim spokojem:

-Prosilem, by sie pan spozywanym przez siebie aktualnie napojem udlawil. Innymi slowy: przelknal i zaczal..

-Wiem co to znaczy sie udlawic, Patryk!

-O, jestem mile zaskoczony.

-Przestan sobie ze mna poigrywac! - gwaltowny spazm przeszedl przez jego okragla twarz z czterema podbrudkami, zabarwiajac ja w czerwien, ktorej pozazdroscic moglby nie jeden dorodny pomidor.

-Kurwa mac! - wrzasnal ze zloscia, gdy pod jego silnym uciskiem kieliszedk rozpadl sie na miliony maenkich kawalkow, raniac mu przy tym porzadnie wielka dlon. Slyszac chichot swojego bylego ucznia, spojrzal na niego z aprobata

-Bawi cie to?!

-Alez oczywiscie, ze nie, panie psorze. Jak smialbym sie z pana smiac w tak powaznej sytuacji. - syknal chlopak, usmiechaja sie perfidnie i podajac mu wyciagniety z czarnego plecaka, zwanego potocznie 'kostka', bandaz. - Niech pan sobie opatrunek zrobi, bo ja panu nie pomoge.

-Dlaczego?

-Bo jeszcze mnie pan oskarzy o molestowanie seksualne.

-Pieprzony gowniarz.

-Patryk, milo mi.

    Nastepnych pare minut uplynelo w milczenu, ktore przerwal w koncu kontemplujacy rane dyrektor spogadajac znad oklarow-polowek na przygladajacemu mu sie w skupieniu chlopaka.

-Stalo sie cos? - zapytal, z rosnacym poirytowaniem zauwazajac coraz szerszy usmeich na jego twarzy.

-Alez skad. - mruknal tamten, nie przestajac sie bezczelnie szczerzyc.

-Wiec dlaczego tak sie na mnie patrzysz?

-Bo mi sie podobasz. - odpowiedzial ironicznie

-Wynos sie stad.

-Chetnie.

   Juz powoli wstawal, gdy silna- ta niezabandazowana - dlon zacisnela sie na jego nadgarstku.

-Niech pan usiadzie.

-Skad ta nagla zmiana? - usmiechnal sie blondyn, odgarniajac z oczu grzywke.

-Musimy zakonczyc to, co zaczelismy, czyz nie? Oboje jestesmy dorosli, nie badzmy wiec dzieciakami.

-Jak pan sobie zyczy.

-Od czego wiec zaczynamy?

-Od zaplaty.

-A potem uciekniesz z piskiem?

-Chcialbys. - usmiechnal sie znow blondyn, ukazujac delikatne ogniki w oczach.

-Ciesze sie, ze usunalem cie ze swojego roku.

-Dlaczego..?

-Bo jestes zwykla dziwka, Patrysiu.

***

    Szedl przez zimne, klujace kark krople deszczu, sciskajac w dloni pliczek bankotow i rozmyslajac o tym, o uslyszal w domu dyrektora i pozniej w pokoju jego syna. "Bo jestes zwykla dziwka, Patrysiu" - te slowa zapadly mu najmocniej w pamiec. A raczej najbolesniej.. Poczul delikatne lzy, na mysl o pocalunkach tamtego chlopaka i satysfakcji w oczach jego ojca.

-Boze moj, przepraszam.. - jeknal, spogladaac w zachmurzone niebo. Odpowiedziala mu tylko fala niewzruszonego deszczu.

-Przeciez wiesz, ze musialem. Musialem zdobyc te pieniadze..

***

-Nazwisko?

-Patryk Waszczak.

-Dla zmarlego..?

-Dziwka.

-Slucham..?

-Przyjaciel.

-Dobrze. Prosze przejsc do drugiej sali i wybrac wzor pomnika.

-Oczywiscie, tu sa pieniadze. - skinal glowa na pliczek."