Żadna nowość.

Moje życie towarzyskie umarło zanim zdążyło się narodzić, każdy jest tego doskonale świadomy, jednak..

chyba nigdy przedtem nie było mi z tym faktem tak komfortowo. Każdy ma w sobie cząstkę aspołeczeństwa, nie mam zamiaru kreować swojej własnej osoby na kształt oryginalnego indywiduum, lecz mimo wszystko łatwiej mi jest przyjąć aktualny stan rzeczy wiedząc, jakie będą konsekwencje moich działań.

Wszystkie moje plany i marzenia wróciły ze zdwojoną siłą w momencie, kiedy najmniej się tego spodziewałam. Moja podróż związana z licencjatem z filologii angielskiej powoli chyli się ku końcowi, a Warszawa obdarzy mnie wszelkimi potrzebnymi mi perspektywami. Właśnie teraz spełnienie moich marzeń z dzieciństwa i nastoletniego okresu jest możliwe. Jeszcze nigdy nie byłam tak świadoma tego, że moje bujanie w obłokach może przybrać rzeczywistą formę.

Wszelkie aspekty związane z tłumaczeniem, które dziś są dla mnie codziennością, jeszcze kilka miesięcy wydawały mi się tak odległe. Codziennie na nowo przyzwyczajam się do bycia 

o d p o w i e d z i a l n ą

. .

i choć to słowo kompletnie do mnie nie pasuje, nie protestuję dostając kolejną porcję sytuacji, w których muszę zachować się, jak osoba dojrzała.

Pomyślelibyście, że pod moją opieką zostawiona jest 30 osobowa grupa przedszkolaków? Uczę i pilnuję ich ja, dziewczyna, która kilka miesięcy temu szalała na czatusiu będąc jednym z głównych gimbusów wp. Przecież podstawową osobą, która kompletnie nie posiada zaufania w stosunku do mnie jestem ja sama, a wykładowcy i rektor powierzyli mi zadanie tak samo ryzykowne, jak i wymagające.

Świat oszalał.