uniformy

być może nasze wasze sensowne postulaty nie mają nawet krztyny tego czym się chełpią

być może bardziej sensowny jest brak toposu 

być może kontekst udaje porządek

być może boże.

dobrze mi było bez kontekstu, 

oszałamiała czystość aktu

gdy sens płynął doń ze wszech stron

przecinał nieskończoną ilością prostych

być może boże wtedy jeszcze nie było cięciw

i wolno było.

być może zupełnie niedawno

być może przed wiekami

odkryłam konteksty

obłudną syntaks

i nie wolno.

formalnie wszystko gra

dlaczego skąd po co w imię czego więc te cięciwy na moich znaczeniach

uporczywe plamy

być może

nie to nie ty przecież

boże

moje litery mają kolory

moje słowa mienią się odcieniami

dźwięki mają fakturę

ich forma wdzięcznie połyskuje

a pod kontekstami butwieją

porządki boże pazernie grabią swobodny bezsens

hej boże leżę pod stertą zgniłych kontekstów

ludzi ciasnych ludzi światłych 

tacy wszyscy oto identyczni

tacy dobrzy ludzie urodzili wilcze jagody

poczciwi rodzice nauczyli chcieć więcej

przecież nam się należy

pazeria boazeria

przecież jesteśmy tego warci

więcej srebrniaków

więcej miłości

więcej światła

więcej rozwoju

więcej ducha

nikt nie uczył nas równowagi

opanowanie miałki postulat

miłość jest parszywa

filtruje ją krnąbrne ludzkie serce

ludzkie serce chce posiąść

i tak z każdą ideą z każdym postulatem

wszystkim co tylko łapie kontekst człowieka

śmierdzi człowiekiem 

być może boże

śmierdzi

śmierdzę

myć.

boże-boże