do czego ma mnie to zmusić? może jakoś zmobilizować? może jednak jest milion pochowanych tajemnic, które nie miały nigdy ujżeć światła?  co z tego, że mam dużo czasu skoro mimo wszystko ciągle gdzieś pędze, a jak już siąde to z wielkim, ulubionym kubkiem tej owocowej herbaty, która pachnie szczęściem. i puszczę ukochaną ostatnimi czasy muzykę przeplatającą się z tą muzyką ukochaną pare lat temu. i mieszają mi się w głowie różne wersy, i przeplatam je z własnymi myślami. i dochodzę często do wniosku, że to wszystko jest teoretycznie proste, że to ja interpretuje to na miliardy sposobów. można przecież wejść do czyjegoś życia bez pukania, później wyjść jeszcze szybciej, znowu wrócić i znowu odejść i tak w kółko gdzieś zostawiać ślady. też często tak robiłam dopóki sama nie doświadczyłam, że to nie tak powinno się mnie pamiętać. chciałabym zrozumieć kilka rzeczy, może wtedy mogłabym powiedzieć, że jest naprawdę w porządku, a nie tylko dobrze. a może za dużo wymagam jak na początek? i słyszę dwie cyfry, a właściwie jedną bo przecież to ta sama i zastanawiam się jak dużo przez ten czas zrobiłam dla siebie, dla innych. i chyba nie jestem na plusie, chyba uciekałam, chyba mogłam inaczej. ale nie będę już dziś gdybać, zostawię to innym. bardzo proste rzeczy do zapamiętania, bardzo proste słowa i co? i nic, znowu do przodu. ;)

huczuhucz-przemoknięte serca miast <33333333333333

Kaśka.