lies..lies...lies

Jedno pytanie - tryliard myśli

Czemu to właśnie na najprostsze pytanie najtrudniej odpowiedzieć

Choć to niełatwe

Wiem, że tu zostane ..jeszcze te pół roku

Choć prościej byłoby odejść - zostane

Pozwole Ci droga Mamo wierzyć że stworzyłaś dom

Pozwole Ci wierzyć w moje upozorowane szczęście

Potrafię już świetnie udawać szczęście

na swojej scenie codzienności przyjmuje maske córki

Takiej jakiej byś sobie tego życzyła

I nigdy nie będe miała odwagi powiedzieć Ci

jak bardzo boli mnie serce

Nie odważe sie powiedzieć

Dlaczego właściwie chce udawać, czemu nie zostawie tego

Bo w niewytłumaczalny sposób nie chce Cie zranić

Zburzyć Ci ułudnego Domu

Mogłabym sie jeszcze obawiać że zapomne kim naprawde jestem

Ale te kłamstwo odbija sie łzami spływającymi po policzkach

co noc...

Wszystkie swoje wspomnienia zmieściłam w kilku gramach złotej obrączki