Niemoralność.

Jak długo umiera miłość, dlaczego nie potrafię zapomnieć. nie ma takich słów, które zagłuszą szepty serca, bo nie ma siły,która pozwoli zapomnieć. Bo bez Ciebie spadam, topie się, rozpadam. Bez Ciebie nic nie jest takie samo i wszystko szare. Deszcz pada od zbyt dawna, nie nauczyłem się jak żyć. Daj mi znak. Nic już nie będzie takie samo, bo powrotów nie będzie - zapamiętałem lekcje. Mogę udawać, ubierać na twarz maskę, uśmiechać się do ludzi , których nienawidzę i żyć życiem którego również nienawidzę - BEZ CIEBIE. Ale jak mam pozbyć się myśli, które zabijają mnie od środka, nie potrafię zasnąć. pokochałem smutne piosenki, uzależniłem się w pewien sposób od wspomnień o Tobie. masochistyczną mam dusze ... staram się pomagać, kochać ludzi którzy nie kochają mnie. przeprowadziłem tysiące długich filozoficznych rozmów, ale z nikim nie rozmawia się tak jak z Tobą. oddałbym wiele za jeszcze jedną nocną rozmowę, jeden spacer. boję się własnych myśli, nie chcę się poddać. choć tak bardzo staram się zapomnieć, samo Twoje imię rzuca mnie na kolana. a jeśli prawdziwa miłość nie umiera nigdy ? czy wobec tego całe swoje życie będę sam  ? będę się budzić i zasypiać z myślą o Tobie i nienawidzić siebie za to że pozwoliłem Ci odejść ? Dopóki nasze serca będą bić jednym rytmem , nie zapomnę. i po tych pieprzonych trzech latach wciąż bez mrugnięcia powieką oddałbym za Ciebie życie. i choć wydawało mi się, że udało mi się wstać z kolan, kiedy powoli zaczynałem żyć - ta miłość wróciła do mnie nocą, w najmniej spodziewanym momencie. Podczas wycieczki w góry, wciąż brnąc wyżej i wyżej po kolana w śniegu, łudziłem się że tam na dole zostawiam wspomnienia od Tobie. Ja naiwny, sądziłem że im wyżej tym lżej na duchu, ciężar z barków zrzuciłem w przepaść. Wróciły .. pieprzone kilogramy naiwnej , prostackiej głupoty. A pewnej nocy, śniły mi się Twoje oczy. 

Nie jestem już normalny. Jestem martwy, chory, złamany - od pieprzonej miłości do Ciebie. I nadal nie wiem jak żyć. 

https://www.youtube.com/watch?v=sRlOHhfFNrw