Co dziecko, którym byłeś, pomyślałoby o dorosłym, którym się stałeś?

Jedyne bardzo ładne moim zdaniem zdjęcie z Funconu.

Wraz z Kucem ujęci na foci.

Zmęczeni konwentem, wracający do Katowic.

Fotograf oczywiście niezawodny Kaiten.

Wreszcie człowiek wyszedł jak... człowiek.

Zaczynamy erę wizyt u lekarzy.

Neurolog skierował mnie na badania EEG, które o dziwo w Katowicach robią całkiem szybko.

Już za półtorej tygodnia będę miała badania i wyniki.

Gorzej z larynoglogiem, który skierował mnie na zabieg chirurgiczny oczyszczania moich zatok.

Tutaj kochana pielęgniarka z Ochojca dała mi questa, by udać się do 4 innych lekarzy po drodze...

Wreszcie wyruszę na kilka dni do Częstochowy.

Oczywiście 3 dni w mieście to stanowczo za mało, by załatwić większość spraw.

Mimo wszystko postaram się odwiedzić dziadków, spotkać się ze znajomymi.

Wreszcie zadbać o Daisy i oddać ją w dobre ręce do koleżanki mojej mamy.

No i powoli zacznę pozbywać się moich rzeczy z domu Rafała...

Mam nadzieję, że po weekendzie odezwie się do mnie firma z Mysłowic.

Asystent do spraw marketingu brzmi całkiem rosądnie.

Co z tego, że musiałabym dojeżdżać codziennie autobusem do pracy.

Dopóki mam bezpośrednie to chyba nie ma problemu.

Poza tym przejazd busem zajmie mi tyle, ile obecnie zajmuje mi przyjście spacerem do firmy.

Wracając dzisiaj autobusem do domu znów dopadło mnie to...

To lekkie załamanie.

Ta myśl o tym, że zaczynam nie dawać sobie rady.

Niedługo w najgorszym wypadku trzeba będzie szukać nowego mieszkania.

A co jeśli mnie z psem nikt nie przyjmie? 

Bądź takim , abyś nie musiał czerwienić się przed samym sobą

~ Victor Hugo