ja naprawde nie wiem, czy wszytsko sobie poukladalam w glowie, czy ja sobie wmowilam, ze poukladalam. bo jakos dziwnym trafem, co chwile wybucha mi cos w twarz, ot tak, po prostu. niespodziewanie. Myslalam, ze wmawianie sobie czegos jest dobre. teraz wiem, ze wiecej z tym zamieszania, niz to wszytsko warte.

jest super. super zle. nie wiem, co powinnam myslec, co czuje. mam burdel. w glowie, w zyciu i w sercu. a najgorsze jest to, ze wcale mi sie go nie chce sprzatac.

pozwolmy toczyc sie wszystkiemu swoim torem i sprawdzmy, do czego nas to zaprowadzi.-motto na wczoraj, dzis i kolejne jutra.

na dodatek zbliza sie zima, co mnie autentycznie przeraza. cholernie, cholernie mocno.

probuje sie odnalezc. sama w sobie. staram sobie przypomniec to, co kiedys kochalam. pisanie, muzyka, fotografia... wszystko ode mnie ucieka! ucieklo! to moze dlatego nie potrafie sobie poradzic? bo nie ma juz swiata, ktory sama stworzylam ?

prosze, wroc i uratuj mnie przed sama soba.