zastanawiam sie ile jeszcze wytrzymam. każdego dnia czekam aż wszystko co ciągnie mnie w dol po prostu odpuści, a ja będę mogła żyć bez ani jednego problemu. ale po co sie łudzić, każdego dnia gdy postanawiam ze będzie dobrze coś sie psuje. chce spokoju. ale moja duma nie daje mi spokoju. będzie trzeba wybrać między dumą a spokojem.
teraz siedząc w domu mam w chuuuj dużo czasu na rozkminy. dostrzegam takie detale na które kiedyś nie zwracałam uwagi. myślę o ludziach których mam blisko i o tych którzy postanowili iść inna droga .... czasem chciałabym wrócić do czasów 1gim. i zmienić bieg wydarzeń, tyle by wyszło na lepsze. ale nie ma co rozmyślac "co by było gdyby...." tylko pogodzić sie z tym wszystkim i uczyć sie na błędach, by żyć lepiej. poukładam sobie życie by w przyszłości myśleć "lepiej zyc nie moglam" i być zadowolonym ze dwóch wyborów i postanowień :)