A!

fanpage.

pytamy.

mail: [email protected] 

Nie myśl o tym, jak długą drogę masz przed sobą. Nie mierz odległości między startem a metą. Takie rachuby powstrzymają cię przed zrobieniem następnego małego kroczku. Jeśli chcesz zrzucić 20 kilogramów, zamawiasz sałatkę zamiast frytek. Jeśli chcesz być lepszym przyjacielem, odbierasz telefon, zamiast go wyciszać. Jeśli chcesz napisać powieść, siadasz i zaczynasz od jednego akapitu. Boimy się poważnych zmian, ale zazwyczaj mamy dość odwagi, żeby zrobić następny, właściwy krok. Jeden nie-wielki krok, a potem kolejny. To wystarczy, żeby wychować dziecko, zdobyć dyplom, napisać książkę, spełnić swoje najśmielsze marzenia. Jaki powinien być Twój następny, właściwy krok? Nieważne, o co chodzi  po prostu zrób to.

Ale przecież burzliwe związki są najpiękniejsze! Nie mógłbym wytrzymać w związku, w którym jest nudno. Siła wkurwienia jest najlepszą miarą miłości. Liczy się tylko, żeby nie rezygnować.

Dlaczego pozwalamy, by to, czego nie mamy, psuło nam radość z tego, co mamy? 

Ludzie mogą Cię podnosić, ale to Ty musisz wstać. 

Najlepszym pamiętnikiem jest serce. Ono pamięta o tych, którzy są tego godni. 

Dziwne tak wiedzieć, że już nic się nie naprawi. 

Doszła do wniosku. Kobiety zazwyczaj najpierw nie wiedzą, czego chcą, i żyją jak leci, a później znienacka dochodzą do wniosku i wprawdzie nadal nie wiedzą, czego chcą, ale za to wiedzą, że to ma być coś innego.

Nie wiem czy Cię nienawidzę, czy tęsknie za Tobą, czy już umarłam bez Ciebie. 

Jaka prawda w tym wszystkim to nie wiem. Ostatnio parę spraw mnie przytłacza i choć o tym wolę nie mówić to co raz ciężej mi z tym. Człowiek tylko igra z losem, igra ze sobą, walczy. Ja sama już nie wiem co robię, bądź czego chce. Faktem jest, że chce się wyrwać, ale nie potrafię. Chcę być kimś, ale nie mogę. Chcę się uwolnić, ale to nie takie proste. Czemu jestem fałszywa? Bo nigdy nie mówię jak się czuje w oczy, mogę opowiedzieć wydarzenia, co jest na bieżąco, co ma wpływ na mnie, ale nigdy o tym co mnie nęka. Jak bardzo nienawidzę tego istnienia, jak bardzo chciałbym pozbyć się niektórych ludzi, jak często płaczę po nocach, bo nie wiem co mam zrobić, bo nie wiem jak dalej z tym żyć. Choć nie chcę nikogo martwić, bo ludzie na których mi zależy sami mają swoje problemy, to faktycznie gram na ile mogę, że teraz jestem silna, że sobie jakoś gorzej, lepiej, ale radzę. Czasem chyba chciałabym tylko tego, żeby ktoś mnie po prostu przytulił... Czasami, a raczej bardzo często, każdej nocy dręczą mnie pytania, na które nie znam odpowiedzi. Jednym z nich jest to, czym w ogóle jest życie? Co będzie jeśli umrę? Gdy o tym myślę od razu mam dreszcze, nie wyobrażam sobie tego, że kiedyś nie będę mieć dostępu do życia, po prostu mnie nie będzie. Ludzie mi bliscy odejdą. Z jednej strony pragnę żyć jak najdłużej, z drugiej tak bardzo boję sie cierpienia. 

W życiu każdego człowieka przychodzi chwila kiedy traci on kontrolę nad każdym ze swoich działań. Wtedy myśli on inaczej, robi inaczej i mówi też inaczej. Najczęściej kłamie, bo wmawia każdemu dookoła, że wszystko jest dobrze, a tak naprawdę w środku serce pęka mu na pół. Patrzy on w lustro i widzi całkowicie innego człowieka. Próbuje jakoś poskładać się w całość, ale nie potrafi. Jest zbyt zagubiony, rozbity, a wszystko to co go otacza tylko utrudnia mu zadanie. Boi się zrobić konkretny krok na przód, nie potrafi przewidzieć konsekwencji. Jedynie zdaje sobie sprawę z tego, że nic nie jest takie jak powinno. Za dużo też analizuje. Ciągle tylko gdyba, a to przecież nic nie daje. Najwyraźniej musi on przeczekać aż ten moment minie, bo to wszystko z pewnością mija. Jest to swego rodzaju lekcja życiowa. Ta chwila nas zmienia i pozwala zrozumieć co sprawiło, że staliśmy się tak bardzo zagubieni, ukazuje nam jakie popełniliśmy błędy i przed czym na przyszłość mamy się chronić. 

Co roku jestem w tym samym miejscu.

Niektóre historie są niedokończone, jak by zostały przerwane w połowie. A wtedy tkwią tym mocniej w nas. Bo kiedy nie zamkniemy jakiegoś etapu, nie możemy przejść do następnego.