Sory no...

Na wstępie uczulam że jestem trochę rozkojarzony pobytem w Londynie, więc ta notka może być trochę chaotyczna, nieprzemyślana i nieuporządkowana.

Na tym zdjęciu jest moja dwuletnia siostrzenica. Ile bym dał aby mieć w swoim życiu tak wiele radości, dobra i pozytywnego spoglądania na świat jak ona.

Póki wprowadzę Was w temat opiszę drobną sytuacje z życia: Pewien koleś wyrządził swojej przyjaciółce ogromną krzywdę, po jakimś czasie pomiędzy nimi nastała taka rozmowa:
 

-Wiesz& Przepraszam& Głupio mi& Wyrządziłem ci takie okropieństwo, gryzie mnie teraz z tego powodu sumienie. Wybaczysz mi?
-Może i tego nie powinnam, ale nie chcę się na ciebie gniewać, chcę cię mieć cały czas za przyjaciela. Dlatego wybaczam ci natychmiast, bo widzę że zależy ci na naszej przyjaźni.
-Dziękuję ci że mi wybaczyłaś, to trochę skomplikowane, nie wiem co pokaże przyszłość. Już lepiej mi  na sumieniu&
Dziewczyna nie mówiła nic, lecz uśmiechnęła się z radości widząc że odzyskała swojego przyjaciela. Chłopak jednak znów powiedział:
-Wiesz muszę już lecieć, sory że tak szybko, ale mam parę spraw na głowie. Czyli już mi wybaczyłaś, tak? Dobra, ja już spadam, do zobaczenia.
-No pa, trzymaj się ciepło.
I tak oto koleś odszedł od swojej znajomej pozostawiając ją z myślą że znów są przyjaciółmi. Jednak chłopak zaczął ją unikać, przestał się odzywać, wszystko tak naprawdę skończyło się na głupim przepraszam.

Teraz zacznijmy drążyć temat. Czy zachowanie tego kolesia wobec tej dziewczyny było odpowiednie? Przeprosił ją tylko aby mieć spokojne sumienie. Przeprosił ją dla swojego interesu. Już nie chciał dla niej dobra, naprawić prawidłowo tego co zepsuł. Do czego dążę? Wiecie chyba wiem dlaczego ludziom trudno wybaczać. Bo dość często kończy się tylko na słowu: przepraszam. Mało kto próbuje naprawić winy które wyrządził drugiej osobie. Ludzie zapomnieli o czymś co zwie się zadośćuczynieniem. To chyba jest najważniejsze w przepraszaniu kogoś, bo zresztą nie jest sztuką powiedzieć przepraszam, sztuką jest pragnąc wynagrodzić drugiej osobie smutki które się wyrządziło i to nawet kilkakrotnie. Trochę komplikuję ten temat i wielu z Was może tego nie zrozumieć do końca, więc podam proste przykłady:
Jeżeli wystawiłeś kiedyś swojego przyjaciela, to oprócz przeprosin, bądź wstanie zawsze mu pomóc, nawet jeżeli wszyscy od niego się odwrócą. Za kradzież powinno się natychmiast wszystko zwrócić, a właściwie to podwójnie. Powiedziałeś kiedyś dziewczynie w cztery oczy dziwka, dlatego bo po prostu sam nie mogłeś zdobyć jej sympatii? W takim razie powinieneś ją do końca życia jak najmocniej szanować, mieć jak największe poczucie tego co uczyniło się okropnego i dbać o to aby już nigdy z Twoich ust takie słowo nie padło. Teraz podam autentyczny przykład z życia: Dwóch najlepszych przyjaciół, dwóch ogromnych kompanów, mimo tego bardzo się różnią. Jeden z nich ma nie mały problem z alkoholem, drugi jest całkowitym abstynentem. Jeden z naszych bohaterów raz sobie porządnie popił. W każdym razie tak że zdołał obrzygać swojego przyjaciela kiedy ten go podtrzymywał, a po wszystkim utracił wszelki kontakt ze światem tak że trzeba było go zanosić prosto do łóżka. Na drugi dzień nasz bohater z ogromnym kacem spotkał się ze swoim przyjacielem który był na niego wściekły. Przeprosił go i obiecał że już więcej nie będzie pił. Jak wiadomo to już jest stereotyp na skalę światową który głosi że największym kłamstwem człowieka są słowa: już więcej nie piję. Jednak co się okazało? Nasz bohater faktycznie już od kilku miesięcy nie miał alkoholu w ustach.  Właśnie to jest idealny przykład zadośćuczynienia. W ramach przeprosin za to że się zalał w trupa przestał pić. Myślę że wszyscy powinni brać z niego przykład. Po prostu podsumowując to wszystko. Aby przeprosiny były dobre, najpierw trzeba przeprosić z prawdziwym żalem na sercu, dotrzymać obietnicy że to już więcej się nie wydarzy i naprawić wszystko co się zepsuło. Jeżeli kogoś skrzywdziliśmy, teraz jako zadośćuczynienie musimy komuś dać jak najwięcej szczęścia. Takim najprostszym sposobem jest jak najmocniej przyjaźnić się z osobą której wyrządziliśmy zło, a już na pewno dostarczymy jej wiele radości. Dawniej pisałem że dziwi mnie że ludzie nie potrafią wybaczać, teraz już wiem dlaczego. Nie uwzględniłem tego że ludzie nie potrafią przepraszać, dlatego logiczne jest że inny człowiek nie wybaczy nam win. Jeżeli chcemy aby nam odpowiednio wybaczono my musimy także odpowiednio przeprosić z żalem i świadomością tego co złego się uczyniło. Nie czynić już tego więcej na przyszłość, i wynagrodzić wszystkie smutki które wyrządziło się danej osobie. Jeżeli nie nauczymy się przepraszać to inni nie będą potrafili nam wybaczać. Można tu teraz zgłosić pewien sprzeciw. Ktoś może powiedzieć że takie naprawianie wyrządzonych win jest zbyt trudne. Jest to zajęcie wymagające zbyt dużo zachodu. Jednak trzeba było myśleć o tym nim kogoś się zraniło, ktoś kiedyś cierpiał przez Ciebie? Więc teraz powinieneś czuć się dumny jeżeli sam chcesz w związku z tym cierpieć, jeżeli chcesz zadośćuczynić drugiej osobie. Tak, świadomie cierpieć za krzywdy wyrządzone innym to rzecz wręcz chwalebna. Przeprosiny bez zadośćuczynienia będą puste, tak samo pusta jest miłość pomiędzy dwoma osobami w której liczy się tylko zaspokajanie pragnień.   Przepraszając bez zadośćuczynienia równie dobrze można powiedzieć do kogoś: Przepraszam cię, jednak tak naprawdę mam cię gdzieś więc kulturalnie pi***ol się. Dobra ludzie już prawie przez tysiąc słów tak naprawdę powtarzam Wam jedno zdanie przepraszajcie i naprawiajcie wyrządzone winy.

Kończąc i podsumowując wciąż Was uczulam na zadośćuczynienie wszystkim. Wyryjmy w swych sercach to słowo na zawsze. Niech naprawianie swoich win stanie się dla Nas codziennością, taką samą czynnością jak mycie zębów czy poranna kawusia. Jednak to musimy to robić z głębokim uczuciem, to nie mogą być takie po prostu zwykłe czyny.  Pamiętajcie że kogoś zraniliśmy więc teraz mamy obowiązek te rany w drugim człowieku uleczyć. Niech zadośćuczynienie stanie się naszą pasją tak samo jak: taniec, fotografia, malarstwo czy może sport. Człowiek który nigdy nie naprawił tego co zepsuł jest po prostu jak roślina bez duszy.

Idźmy i czyńmy dobro!

Ello!