W tę Noc w której w małym żłóbku Bóg utulił cały świat,
a człowiek mógł objąć swoimi ramionami całego Boga,
życzę nam, abyśmy pamiętali,
że nagie człowieczeństwo jest piękniejsze od wszelkich tytułów i szat,
że wszystkie burze i zawirowania są wielką wspaniałą przygodą,
która prowadzi nas w czułe objęcia błogosławionego stwórcy miękkich puszków i futerek,
że wszyscy jesteśmy połączeni nierozerwalną więzią miłości,
przed której żarem nie ukryje nas żadna odległość, czas ani przeszkoda,
że nawet w najciemniejszą i najzimniejszą noc kwitnie w nas uśmiech samego Boga,
że wszystkie gwiazdy migotają dla nas aby nieustannie prowadzić nas ku szczęściu,
że boskość mieszka w zapachu świeżego siana,
pulsuje dla nas bezwstydnym ciepłem każdego istnienia
i przychodzi do nas w zuchwałym bogactwie smaków,
że cały świat skrzy się radośnie od dobra,
które z delikatną czułością unosi nas w samo serce Istnienia.

Błogosławionych Świąt boskiej bliskości i dotyku!

Konrad Komarnicki

comarro, 28 lat

Warszawa