...

Spowiadać się mogę tylko przed sobą,

Rozporządzeniami losu kierować mogę sama.

Obchodzić się więcej nie zamierzam Tobą,

Gusta me takie! Taka jestem dama!

Agonią twoją nie będę się zajmować,

Libację przyjaciołom urządzę wesołą.

Apatia Twoja już nie będzie mych dni zajmować,

Niech wreszcie ujrzą wszyscy o Tobie prawdę gołą.

I bawić przednio się z tym będę!

Ewoluowały me zmysły i ciało,

Cudowną rozkosz przez to zdobędę.

Harmonii mej duszy przeznaczenie chciało!

Sprawiedliwie żyć jako człowiek umiem,

Przejmować się niczym już nie zamierzam.

I życie i los teraz lepiej rozumiem,

Euforii cudownej dalej drogę przemierzam.

Rzeczny nurt mnie daleko porwie,

Dalej jeszcze pobiegnę przed siebie

A gdy śmierć mnie słodka dorwie,

Lecąc do piekła będę w niebie,

A czy wy możecie być tak dumni z siebie?