.

Tak i wszyscy bądźmy szczęśliwi. W głowie mam taki mętlik jakiego dawno nie miałam. Nic dobrego to nie wróży. Ten miesiąc był dobry, wbrew pozorą. A teraz nagle tyle spraw się zmienia, są telefony, których nie powinno być i są proby nawiązania utraconych więzi, a ja już przyzwyczaiłam się do tego,że bd musiała się odciąć, usamodzielnić Nie potrzeba mi wymuszonych relacji. Skoro komuś nie zależy niech nie oczekuje ,że ja bd próbować być doskonała i starać się za tą drugą stronę. Paradoksem jest to,że rodzina powinna stanowić podłoże, nie ważne czy ta bliska , czy daleka powinna być czymś do czego możemy wrócić, gdy próby naszego dorosłego życia nie wyjdą nam. Jednak, co gdy by nie mamy badź nie chcemy mieć gdzie wracać? Czy możliwe jest całkowice wyparcie się wszystkiego co było cząstką nas, nawet jeżeli o sile destrukcyjnej. 

Jednocześnie chciałabym zapomnieć, nie mieć uczuc  i wyjechać, móc wyjechac i nie pamiętać jaka była moja dotychczasowa historia, jednakże to co było pozwoliło mi dotrzeć tu gdzie teraz jestem. Pozwoliło mi dostrzec jaką osobą musze być aby przetrwać ten  cały trud otaczającego mnie świata, by móc w spokoju powiedziec, jednak mi się uda, udało mi się , zrobiłam to!

Patrząc z perspektywy czasu łatwiej dostrzega się jak to co kiedyś wydawało się tragedią teraz stanowi częśc mnie. Tę częśc która jest niezastąpiona. To co pozwoliło mi być teraz normalną... 

Mam jedno marzenie ,a  właściwie cel. Zbudować coś czego nie miałam. Odciąć się od tego co destrukcyjne i po prostu cieszyć się chwilę. Próbuje to teraz cały czas robić. Ale czy się uda czy nie, nigdy nie dowiem się tego jeżeli nie bd ryzykować i próbować dojść do tego miejsca niezależnie od tego jaka droga ta będzie kręta. Cały czas jednak boję się tego co będzie, gdy utwierdze się w przekonaniu ,ze jestem skazana tlyko na porażkę, boję się samodzielności , jednocześnie wiedząc ,że tylko to mnie uratuje, Nie chce stanowić elementu tego na którym opiera się całe środowisko w którym się znajduję. Schematycznie powielają ludzie te schematy i powielali od lat , jednak nie ma co i ja się wyłamię.