Mimo wszystko.

https://www.youtube.com/watch?v=_7C9KbvSJJQ

Wzięło mi się na pewną rozkminę... Jak blisko jest od miłości do nienawiści? Czy naprawdę te uczucia są na tak cienkiej granicy, że prawie się pokrywają? Może to tylko ludzie sprawiają, że miłość i nienawiść są zbyt blisko siebie? Przecież tak bardzo przeciwstawne sobie emocje nie mogą się z taką łatwością ze sobą spotykać...

Tak się nie da. Nie da się kochać i nienawidzić jednocześnie. Czy w momencie kryzysu musimy poznawać tą mroczniejszą twarz drugiej osoby? I czy naprawdę tylko w takich chwilach pojawiają się momenty zwątpienia? I dlaczego musi dochodzić do takiej sytuacji, gdzie nie ma już odwrotu? Przeszywa nas nienawiść i gorycz. Wszystko staje się bezbarwne i złe. Nie ma już żadniej nadziei na odbudowanie relacji... Padło zbyt dużo niepotrzebnych słów, które nie tylko zraniły, ale zostawiły po sobie bliznę na którą nie pomoże nic... Nawet najszczersze starania.

I czy konieczne są wieczne spięcia? Czy nawet jeśli się nie układa to nie lepiej rozstać się w spokoju? Co daje publiczne "pranie brudów"? Przecież jeszcze niedawno kochałeś ją/kochałaś go tak bardzo, że wskoczyłbyś/wskoczyłabyś za nią/nim w ogień. A teraz co? Wyzwiska, groźby, wieczna walka? Bój z własnym sumieniem i drugą osobą, która była dla ciebie taka ważna? Czy miłość musi tak balastować na granicy z nienawiścią?

Przysięga o byciu ze sobą w nieszczęściu znaczy tyle co nic... Bo niektórzy nie są na tyle silni, żeby walczyć o to, co mają w życiu najlepsze. Kariera przeminie, pieniądze się skończą a drugi, najukochańszy człowiek zawsze będzie. Obojętnie, czy układa ci się zawodowo, czy masz pieniądze i jak wyglądasz... Bo to jest TWOJA OSOBA. Bez względu na wszystko.

I dlaczego jesteś na tyle głupi/głupia, że to niszczysz? Co ci to daje? Satysfakcje? Poczucie własnej wartości? Nie ma w tym nic dobrego. Toczysz walkę nie z człowiekiem, który jeszcze niedawno był ci bliski, tylko z samym sobą. To jest wojna pomiędzy tym, co wiesz a tym, co czujesz. Balansujesz na granicy miłości i nienawiści, boisz się upaść.