"Zadanie felietonisty polega na szukaniu dziury w całym. Doszukiwaniu się rozdźwięku tam, gdzie panuje harmonia. Rozpylaniu wywołującej katar sienny odrobiny kurzu w atmosferze doskonałego letniego dnia."

Matko jedyna. 

Aż tak ze mną źle? Przeanalizowałam kilkanaście moich wpisów i dochodzę do wniosku, że coraz bardziej upodabniam się do Clarksona. A średnio pociąga mnie bycie obrzucanym różnymi przedmiotami z krzaków wokół mojego domu, lub czytanie listów z pogróżkami tudzież obelgami.

O właśnie. Zawsze ciekawili mnie ludzie, którzy za wszelką cenę chcą zmienić świat. Ludzie, którzy po przeczytaniu w gazecie artykułu o treści, która niezbyt przypadła im do gustu, pisza na ten temat długie elaboraty do jego autora. Tak jakby cokolwiek to miało zmienić. Mówi się, że tylko krowa nie zmienia zdania, ale jeśli ktoś wyraża swoje poglądy w sposób stanowczy i zdecydowany, to szczerze wątpię, żeby coś zmusiło go do stwierdzenia, że zabijanie lisów, które noc w noc zjadają twoje kury jest jednak okrucieństwem. No chyba, że cała armia Wehrmachtu kiwałaby mu nad głową swoimi karabinami. Ale traktujemy to jako przypadek wyjątkowy.

Zawsze chciałam pracować w dziale redakcji, który dostaje tego typu listy. Zawsze chciałam móc się pośmiać z ludzi, którym wydaje się, że to, iż napisali list na 30 stron (niszcząc przy tym lasy amazońskie) naprawde coś da. prawda jest taka, że niewiele przyjdzie nawet z tysiąca. Bo jeśli lubię jeść mieso, to przepraszam, ale to, że pół świata powie mi "nie rób tego, to niepoprawne, zmień poglądy" (tudzież w bardziej dobitnych słowach), nie sprawi, że w panice wybiegnę z KFC uświadamiając sobie jak wiele zła wyrządziłam światu.

Ale wiecie co? Pomimo wszystko podziwiam takie osoby. Że im się chce. Choć i tak uważam, że dużo więcej przyszłoby z ich egzystencji na tym świecie, gdyby zamiast zapisywać milionową kartkę papieru w tym miesiącu, poszli i zajęli się czymś co naprawde będzie miało jakiś sens. Proponuję zgłoszenie się na ochotników do sadzenia drzew. W końcu trzeba czymś zastąpić ten las amazonski, który zużyto na produkcję papieru, aby mogli napisać miliard listów, z których nic nikomu nie przyszło. Oprócz tego, że tukany i kolibry, nie mają już gdzie zakładać swoich gniazd.