świat, a dokładniej pewna piękna, promieniująca chęcią do życia niewiasta obdarowała mnie zamiłowaniem do istnienia. na imię ma wiosna, a ja dzięki niej znów mogę oddychać zapachem lasu i tonąć w ciepłych kroplach deszczu. hej, to są jedne z -brzydko ujmując - czynników powodujących natchninie u artystów. a ja - ujmując jeszcze bardziej brzydko - mam chęc wyrzygać wszystko co znajduje się we wnętrzu mojego umysłu, i nie miałam tu na myśli negatywnego stwierdzenia! można obnażac swoją duszę bez żadnych nieprzyjemnych skutków, czyż nie? ten cały napawający mnie optymizm przejął nade mną kontrolę do tego stopnia, że znów potrafię uśmiechnąć się do wyświetlacza telefonu, a nawet uraczyć go cichym chichotem. choć to nie do końca sprawka dobrego humoru, również kogoś innego...

chłonę myśli o najbliższych dniach; majówce, szaleństwie czwartkowej nocy, spaniu, spacerach, słońcu... uwielbiam wiedzieć o co w tym wszystkim chodzi, o co chodzi we mnie, czego chcę i co widzę przed sobą. obcy ludzie mnie nie interesują.