.

" Bóstwa słoneczne i ogniowe: [b]Swaróg, Swarożyc, Radogost, Dadźbóg.[/b] Swaróg i Radogost, zaliczane były do bóstw naczelnych głównie na Połabiu, ale kult bóstw miał ogólnosłowiański zasięg. [b]Swaróg oznaczał słowiańskiego boga nieba, słońca, ognia i kowalstwa[/b]. Swar oznaczało słońce, wykute przez Swaroga. Imię Swaroga było tak święte, że [b]przysięgano [/b]na nie. W Polsce przysięgano na słońce aż do piętnastego wieku, [b]a wschód słońca witano modlitwą[/b]. Podobnie było na Polesiu i Ukrainie. Dzień zaczynano od pokłonu złożonego słońcu. [b]Nie wolno było [/b]się odwracać do słońca plecami przy żniwach ani pokazywać na nie palcem (zwyczaj ten zachował się aż do dziś w Bułgarii). Znana jest również [b]wrogość słońca wobec żmij[/b], które wygrzewając się na słońcu, ssą je lub piją. Uważano, iż słońce przestałoby świecić, gdyby żmija na nie patrzała. Swaróg przedstawiany był jako [b]mężczyzna z obfitym wąsem[/b]. Jego atrybutem był róg zwierzęcy, który nosił u pasa, oraz biały koń i kogut. Jego świętym ptakiem był Raróg, czyli [b]płomiennooki sokół[/b], w którego mógł się zamieniać. Złe duchy potrafią straszyć, dusić, gnieść, wysysają krew, wyżerają wnętrzności, niepokoją swym śpiewem, jękiem, płaczem, gwizdem i śmiechem, powodują, susze, grady, wcielają się w zwierzęta, kradną mleko krowom [Tamże, s. 221]. Wszystko co jest powiązane z nieurodzajem, według wierzeń Słowian, związane jest z demonami. " A.Gieysztor ** Przedwczoraj wzięłam "to" po raz pierwszy, Przedwczoraj mój obraz tonął we krwi. Przecierałam jego twarz,próbując uzmysłowic sobie kim jest.. Odwieczne przedstawienie Jezusa patrzyło na mnie z dziwnym szaleństwem w oczach,lecz krew zastygła tak jak jego serce. Nic nie dało się zrobic,jak Piłat umyłam ręce w brudnej kałuży.