i jestem!

Od mojego ostatniego wpisu tutaj minęło już trochę czasu.

W poniedziałek minie miesiąc odkąd tu jestem, dzisiaj mijają trzy tygodnie w Atlancie.

Przed wylotem myślałam, że czas mija bardzo szybko, ale teraz leci z prędkością światła.

Wszystko jest inne, dziwne, nieznane. Wiem, że gdybym nie ogarniała chociaż trochę amerykańskiej kultury przed wyjazdem, to mogłabym mieć ogromny problem żeby się przyzwyczaić.

Ale jest dobrze. Mam fajnych ludzi wokół siebie, plany na najbliższy czas są.

We wrześniu Midtown Music Festival i spełniam jedno z największych koncertowych marzeń + widzę kilku ulubieńców. W październiku Floryda i oczywiście Halloween, w listopadzie Święto Dziękczynienia w Chicago, a w grudniu jak wszystko dobrze pójdzie to święta w UK. :)

Tęsknię za domem, oczywiście. Tęsknię za polskim, tęsknię za rodzinką, za moim psem, za końmi, za głupim małym Rawiczem, za tym, że mogę się spotkać z najwazniejszymi dla mnie ludźmi.

Czy lubię siedzieć wieczorem na necie i nie rozmawiać z nikim, bo ludzie w Polsce śpią? Nie.

Ale spełnianie marzeń zawsze ma jakąś cenę. :)