Jesteśmy dziećmi które nadal

chcą zmienić.

Wy widzicie to jako zdradę,

a my jako lepszę jutro,

ratując nowe życię.

Pobłogosław nas, o boże,

by waszę lamęty nigdy 

nie były naszym problem.

My tańcząc wśród ludzi,

nie pamiętamy o swoich problemach

ani o problemach innych ludzi.

Nie wierni swym prawdom

ludzię zapominają

Oni nigdy nie zdobędą gwiazd

tak jak Ci którzy starają się zdobyć

diamentowe niebo w swoim

pędzie ku doskonałości

O przebacz mi, 

dozgodna duszo.

Nakarm nas jutrzejszym chlebem,

by życie toczyło się dalej.

Ty który stoisz na przepaści życia

pomiedzy młotem a kowadłem

nie umiesz znaleść innego wyjścia

niż biec w przód 

nie patrząc na swe błedy.

On wie czym jest świat,

propagujący pięniedzy rząd.

Walcząc przeciw wszystkim

wie że nie sprzeciwa się sobie

Ona kalecząc swe piekne stopy

tworzy ból by pamiętać o swoim

przeznaczeniu, ciągnącym do śmierci

Choć jest nie unikniona.

Ono choć jeszcze nie urodzone,

jest częścią jej i jego,

które będzie pamiętane

w tym zbiegu okoliczności,

tych śmierci i urodzin

Ja śpiewając to wszystko 

pokazuje siebie, niczym 

ptak ukazujący siebie

jako śpiewak na drzewie

nie patrzący na śmierć

lecz żyjący jakby każdy dzień był

taki sam.

O przebacz mi, 

dozgodna duszo.

Nakarm nas jutrzejszym chlebem,

by życie toczyło się dalej.

Niczym ptak,

pokaż nam jak się żyje.