Siedzałam na murku , moim ulubionym murku . Zaciągałam się coraz to głębiej , bawiłam się dymem rąbiąc kółeczka . Uśmiechałam się , ale to tylko tak dla pozorów i nie wiem po co i na co ? Wszystko dawno straciło sens , wszystko było szare bez żadnych kolorów . Myślałam sobie czasami czy nie ma ktoś pożyczyć kredek abym sobie to wszystko naprawiła i mój świat nabrał kolorów . Siedziałam tak na tym murku i paliłam papierosa za papierosem . Było tak pięknie , ale to wszystko kiedyś się kończy . Imprezy , chłopcy , przyjaciele oni wiecznie nie będą . Praktycznie cały czas się zmieniają . Według mnie nie ma prawdziwych przyjaciół . Są oni tylko może do tego aby poprawić sobie humor albo po to aby wysłuchać naszych bredni . Prędzej czy później oni i tak odejdą a my zostaniemy sami ze swoimi problemami . Przez życie idziemy sami nawet jeśli otacza nas ukochana ekipa . Każdy idzie swoją drogą , niby jesteśmy tacy sami a jednak inni . Myślę tak od dawna , i nie wiem do czego ma mnie to doprowadzić ? Przecież i tak jestem całymi dniami ze swoimi przyjaciółmi . Nie brakuje mi ich . Zastanawiam się czy nie zawodzę ich , czy może powinnam coś w sobie zmienić i być dla nich lepsza , milsza . Ale wtedy może nie byłabym sobą ? Gdyby mnie nie polubili takiej jakiej jestem nie przyjaźnilibyśmy się no nie ? Mam myśli taki , że chcę zmienić wszystko do okoła ale po chwili namysłu dochodzę do wniosku , że dlaczego ? Przecież to jest moje życie i sama sobie pracuję na to co ma . Na przyjaciół , miłostki , problemy , pieniądze , szczęście , nieszczęście . Gdybym chciała , żeby było idelanie byłabym nieszczęśliwa . Nie da się żyć w idealnym świecie , po prostu . Siedząc tak w internecie , buszując po tych wszystkich stronkach , czytając te cytaty i 'problemy' wszystko jest tak w ch*j do siebie podobne . Czasami sama się śmieję z tego , w wieku 14 lat nie ma miłości! Nie ma i nie będzie , wiem że to boli kiedy odchodzi osoba kochana przez nas ale przecież w naszym życiu pojawi się jeszcze nie jeden taki . Znam jedną parę która jest już ze sobą 10 miesięcy , nie potrafią bez siebie żyć . Są jak płuca i tlen . A przecież płuca bez tlenu nie mogą istnieć . Są jak dwa pierwiastki jednego systemu , uzależnieni od siebie jak płuca od tlenu . Po mimo tych wszystkich rozłąk i tak są dalej razem . Zazdroszę im tego , ale wiem że ja też kiedyś będę szczęśliwa . Może to będzie prędzej czy później ale wiem że będzie . Jak na razie nie jest zbyt kolorowo są problemy , załamania , brak snu ale tak myślę że dam radę . Jestem słaba psychicznie , niestety . Tęsknię za kimś ale kogo to obchodzi . [ ... ]