bezdomna młodość

3 miesiące. Tyle zajęło podsumowanie, obliczenie niewiadomych. Sama już nie wiem, czy z pomocami naukowymi ,czy przy pomocy jedynie ich widoku w zasięgu wzroku. Jesteśmy bardzo bezdomni w swojej młodości, noc mimo pozorów nie daje schronienia w pościeli gwiazdozbiorów. Żeby zrozumieć trzeba być niezwykle pokornym. Gdy przychodzi coś, dzięki/przez co wariujemy, zachłystujemy się powietrzem, całujemy niebo i wydaje się być odpowiedzią, staje się kolejnym pytaniem wypowiadanym w głuchą przestrzeń. Nie potrzebnie mkniemy do przodu, walcząc ze sobą, chcąc to złapać i poczuć bezpieczeństwo, którego tak brakowało. Czasami nie tego właśnie potrzebujemy, mimo, że bijemy się, twierdząc, że inaczej być nie może. Niekiedy święte rady okazują się być jedynie świeckie. Niekiedy nikt nie zna odpowiedzi. Niekiedy trzeba się wyżec, by móc zmartwychwstać. By móc odnaleźć schronienie. By nie być potępionym przez samego siebie.