Nie lubie zaczynać takich wypowiedzi, bo jakkolwiek się nie zacznie, będzie to głupie, bo przeciez nie jestem filozofem a czasami chciałabym tak brzmieć. To co mam w głowie to milion pytań, na które mam wrażenie, że nigdy nie uzyskam odpowiedzi, bo cięzko zadawać pytania CO BY BYŁO GDYBYB i oczekiwać, że się dowiem. Jest mi dobrze tu gdzie jestem, powiedzmy, że dobrze biorąc pod uwage, że mogłobybyć gorzej. No włąśnie, ludzie nie boją się zmian, tylko tego, że pójdzie za nimi coś gorszego.... a przecież jest dobrze jak jest. Ryzyko jest ciężkie i nie podejmowanie go, nie jest kwestią tchórzostwa, tylko zdrowego rozsądku, który pokazuje nam co mamy do stracenia, a czasami jest zbyt wiele. Często nie wiadomo czy warto, czy to nie tylko ludzka omyłka, a niektórych rzeczy nie da się cofnąć. I mi tez jest dobrze tu gdzie jestem, ale ciągnie mnie do tego, żeby jednak poznać odpowiedź co by było gdyby... Może dlatego, że jestem młoda i zadaje czasami więcej pytań niż dziecko, które dopiero uczy si,ę świat i najczęściej są to na pewno pytania głupsze, ale czasami po prostu nie wiem co robić. Dorosłość niby się zaczeła, lludzie oczekują tak wiele, a ja wcale nie chce dorastać, chce być dzieckiem, chce zadawać pytania, uczyć się nowych rzeczy i popełniać błedy, żeby kiedyś wiedziec, że jestem w tym miejscu w którym mialam być, że to nie przypadek tylko mój wybór. Nie chce żyć z myślą, że ogło byc gotrzej. Chce żyć z myślą, że nie może być lepiej... To jest takie ciężkie. Kocham, wiem że kocham, ale z drugiej strony....gdzieś w środku wiem, że to nie to, że tam coś czeka na mnie innego i boje się, ze to przegapie. Zadaje te pytania, ale po co, skoro często nie chce znać odpowiedzi. Sprawdza się powiedzienie, im mniej wiesz tym lepiej śpisz. Każdy z nas ma jakąś przeszłość i kolejne pytanie JAK OD TEGO UCIEC? I znów powtorze, że dobrze mi tu gdzie jestem, ale tam też było, a było całkiem inaczej niż teraz. Jak znaleść środek, jakąś równowage, żeby wszystkim było dobrze, żeby nie tęsknić za przeszłościa, tylko żyć tak jak się chce. W życiu trzeba być egoistą, ale to też czasami obraca się przeciwko tobie. Zadawałam sobie to pytanie kilka lat i prawie poznałam odpowiedź, żałuje że zadałam pytanie. Zamiast sie skupić, na tym co mam, gdzie jestem, szukam czegoś w przeszłości. I tak za kilka lat będę tęskniła za tym co jest teraz i też pewnie będzie zupełnie inaczej. Ciekawe jak wtedy będzie........ I jeżeli będę to kiedyś czytała, to całm tym filozoficznym wywodem chce po prostu powiedzieć, ŻE NIE MAM POJĘCIA CO ROBIĆ. Niby nie moge zrobić  nic, ale samo myślenie wiele zmienia. Nie chce mówić w prost o co mi chodzi, po prostu slucham WENY- Nie pierwszy raz... i to tyle wyjaśnia. Ta piosenka jest  idealnia, widocznie nie tylko dla mnie... skoro ktoś sie kiedyś czuł tak samo jak w tym tekście, to być może to jest odpowiedź. Wiem jedno, a raczej nie wiem czy chce to wiedzieć, bo to wszystko zmieni, a ja nie chce nic zmieniać, nie z tchórzostwa, tylko ze zdrowego rozsądku.