na nowo.

Nowy rozdział.

Tak jakby wszystko zaczęło się układać.
Po wielkiej burzy przyszło ukojenie.

Fakt.
Nie wiem na jak długo, ale samo to, ze nareszcie świeci słońce i nie tylko ogromna paczka żelek potrafi cieszyć jest fantastycznym uczuciem.

Być może mam to ''coś'' więcej niż samo przeznaczenie?


My - wszyscy szczęśliwi razem, a i tak każdy z osobna bardziej.

I niech tak pozostanie.
Wystarczy chyba walki z losem o odrobinę szczęścia.


Zbierajmy siły na kolejne starcie z życiem.

Jestem szczęśliwa.
W sumie nie wiem co to właściwie oznacza.
uśmiecham się, czasami płaczę, szukam chmur w kształcie ulubionych delin... jestem.

Jestem tylko dzięki paru osobom.
Sama nie dałabym sobie rady.
Dlaczego?

Bo jestem zbyt słaba w starciu z realnym życiem.
Bo przygniata mnie pustka i szarość niektórych dni.
Bo wierzę w lepsze jutro.
Doceniam tych którzy są, wciąż i mimo wszystko.