zależy...

Tak jest mało czasu, mało dni. Serce bije tylko kilka chwil.

Niespokojne czeka wierci się, kiedy w końcu Ty przytulisz je...

Obiecała sobie, że pozwoli mu działać... że nic z siebie nie da, tylko będzie czekać... nie dała rady i jak zwykle wyszła na tym... jak wyszła... czyli beznadziejnie... czuła się... hmmm... jakby to określić... jakby mu w ogóle nie zależało... dlaczego...? bo odpowiedź nie mogę nie jest czymś co się chce usłyszeć... ale nie o to dokładnie chodziło... a raczej, że z jego strony nigdy nic więcej nie padało... typu: fajny pomysł, ale przykro mi nie dam rady. Prawda, że zupełnie inaczej brzmi...? Że czuje się, że komuś zależy... a nie, że jest się nieważnym... Ale widocznie tak miało być, tak miała się czuć i być traktowana... cóż, życie nie daje nam tego czego chcemy, oczekujemy, pragniemy... tylko to co ma... często więcej potrzebujemy, ale staje się to nieistotne... i dlatego często jesteśmy przygnębieni, jest nam źle i czujemy się maluczcy... szkoda wielka, że taka jest rzeczywistość, ale co poradzić... często popłyną smutne i gorzkie łzy, które palą policzki i powodują wypieki na twarzy... gardło się ściska, a od środka wstępuje w nas pustka, mierząca mniej więcej tyle ile czarna dziura, bezkresny ocean wszechświata... który jest tak ciężko wypełnić później czymkolwiek wartościowym, bo nasze ego jest już na miliardowym levelu ujemnym... a z dnia na dzień czuje się jeszcze gorzej... cóż poradzić... można się z tym jedynie zmierzyć, mając nadzieję, że kiedyś ktoś załata tą ziejącą otchłań beznadziei i niezaspokojonych ambicji... znów sobie obiecała, że spróbuje, postara się nie ingerować i będzie czekała, aż zacznie mu zależeć... nie, źle powiedziane... bo mu zależy... tylko raczej w końcu, kiedy to pokaże, tak by to odczuła... póki co sama trzymała swoje serducho i tuliła je do pluszowego misia, marząc o tym, by zastąpił go ktoś prawdziwy i zaopiekował się nim i jego właścicielką...