Mówiłeś....

Mówiłeś tańcz dla mnie

Pokarz siebie - daj ponieśc się emocjom

Mówiłeś bądź dla mnie

Uśmiechaj się patrząc w gwiazdy

Mówiłeś

Aż pewnego dnia zamilkłeś

Zniknąłeś, a przecież miałam tańczyć dla Ciebie - być dla Ciebie

Zbledły jasne gwiazdy

Odeszło poczucie siebie

Gdzie jestem...?

Jestem Tobą i w Tobie

Moje życie zawsze było tylko Tobą i Tobą

Teraz nie ma mnie - bo nie ma Ciebie

Żelazne kraty zamknięte ciężką kłódką

Tylko jeden klucz do niej pasuje

Tylko Ty posiadasz ten magiczny klucz

Patrzę w lustro i nie widzę w nim siebie

Postać z wielkimi oczami schizofrenika wpatruje się we mnie

Jak na złośc powtarza każdy najdrobnijeszy mój ruch

Tak bardzo pragnie być mną

Obłęd rzeczywistości rozmazany na szarym horyzoncie nocy

Szukam siebie w najmniejszej celi

Próbuje rozciąć łańcuchy ściskające moje serce

Pewnego dnia widzę Ciebie

Jestem duchem unoszącym się nad Ziemia

Przechodzisz całkiem obojętnie

Przenikasz moje ciało bez bólu - nie drętwiejesz

Jesteś pusty - zgubiłeś klucz do mnie

Jesteś nikim w świecie - wszystkim dla mnie

Dla Ciebie dawno umarlam

Pogrzebałeś mnie gdzieś na dnie swojego umyslu

Nigdy się już nie narodzę

Odchodze...

Spełniam twe marzenie... - pętla zaciska się mocniej na szyi

z dedykacją dla Jumy