9.

Alee zapierdol :l

Chciałam coś napisać, ubrać swoje emocje i uczucia w słowa, ale nie potrafię. Na wspomnienie jego przymrużonych oczu i ironicznego uśmiechu ręce trzęsą mi się do tego stopnia, że nie mogę utrzymać kubka z herbatą. Nie radze sobie. Najzwyczajniej w świecie sobie nie radzę.

Nawet nie zdajesz sobie sprawy z tego jaką przyjemność sprawia mi krzyczenie, w momentach gdy należy milczeć, chodzenie w mega luźnych ciuchach mając w dupie opinie innych, przeklinanie na środku ulicy, bycie wredną, wyrafinowaną suką, picie piwa przez słomkę, pochłanianie ogromnych ilości alkoholu i palenie jednego papierosa za drugim.

Od 5 nad ranem oglądam "Piękną i Bestię". Zastanawiam się, jak ona mogła pokochać kogoś takiego. Tak bezczelnego, władczego, chamskiego i niekontrolowanego osobnika. Mimo tego wszystkiego obdarzyła go niesamowitym uczuciem. Cóż, znajoma historia, nawet bardzo.

Bardzo rzadko nie myślę o niczym. Bardzo rzadko mam takie chwile, że idę sobie i nic mnie nie obchodzi, nie myślę o niczym, tylko idę. Przeważnie mam w głowie wielki szum. To jest może jakaś wada albo jakaś choroba umysłowa, żeby nie potrafić czasem nie myśleć.

Jestem strasznym nadwrażliwcem. Bycie nadwrażliwcem to chodzenie po cienkiej linie: jest euforia, czyli nagła radość z drobiazgów albo depresja, czyli załamanie i upadek. Niektóre rzeczy widzę trzy razy mocniej niż inni. Tak jak zauważam różne piękne sprawy, tak widzę syf, którego ludzie nie zauważają. Wrażliwość, która daje mi masę możliwości, musi ze mnie wyjść. Jak zaczynam ją w sobie kumulować, to jest źle.