list 1.

Cześć Boże..

Mam na imię Klara, mam już prawie 18 lat. nie znam za bardzo życia, można powiedzieć,że dopiero co je zaczęłam, a już mogę je stracić. Jestem anorektyczką, chocież pewnie o tym wiesz, bo czuwasz nade mną i wiesz co się ze mną dzieje. Teraz leżę w szpitalu, jest okropie. Duża sala, mało uśmiechniętych twarzy i ta ciągła monotonia. Zaczyna się jesień, w tym okresie często popadam w depresję, melancholia to coś okropnego! Z całego serca nienawidzę tej pory roku. Dzisiejszy dzień spędziłam w dość miłym towarzystwie, moja mama przyszła w odwiedziny,później przyjaciółka i chłopak. Wiem, że mnie wspierają i starają się mi pomóc. Nie pozwalają mi się załamać. Widzę jak cierpią, wiedzą, że w pewnym momencie mogą mnie stracić. Tak bardzo chciałabym przytyć, chciałabym się wyleczyć z tej okropnej choroby i żyć tak jak wszyscy. Błagam Cię Boże, daj mi siłę i energię aby wszystko poszło po mojej myśli. Nie chcę stwarzać dodatkowych problemów i zmartwień moim bliskim, którzy cierpią prawie tak samo jak ja. Wszyscy w szpitalu są dla mnie okropni, uważają, że jestem koleją pustą lalą dla której najważniejszy jest wygląd i piękna figura, nie rozumieją, że czułam się okropie w swoim ciele i chciałam stracić kilka kilogramów, no właśnie KILK, a nie kilkanaście. teraz ważę zaledwie 34 kg przy 167cm wzrostu. nie wiem jak jeszcze trzymam się na nogach. Patrząc na swoje ciało mam obrzydzenie, choć nie chciałabym wrócić do poprzedniej figury, chciałabym przytyć z 20 kg i wygrać z tą straszną chorobą. Spraw aby wrócił mi apetyt i aby wszystko co jem mnie tuczyło. Błagam! Teraz muszę już kończyć, zapewne jeszcze się do Ciebie odezwę i opowiem Ci o moich dalszych losach. Mam nadzieję, że zechcesz mnie wysłuchać i mi pomożesz!

Całuje, Klara!