Nadole

W XIII w. Nadole należało do starego rodu pomorskiego Kunostowiczów. Jeden z nich imieniem Michał sprzedał ją w 1375 r. klasztorowi  cysterek w Żarnowcu. Wieś zamieszkiwali zawsze rolnicy i rybacy. 

Nadole przedstawiało się pod względem narodowościowym jako polska wyspa w otoczeniu niemieckich, zgermanizowanych w XIX w. wsi. Swoją polskość wykazali mieszkańcy Nadola po I wojnie światowej, podczas wytyczania granicy polsko-niemieckiej. Ich wypowiedzenie się za przynależnością do Polski przesądziło sprawę włączenia w granice naszego kraju również i całego Jez. Żarnowieckiego, które według zamysłów niemieckich miało być przydzielone po połowie obydwu państwom. Do Nadola przedostawali się turyści łodziami przez jezioro lub drogą biegnącą jego brzegiem przez należące do Niemców Czymanowo. Przy tej drodze na Polaków czyhali niemieccy strażnicy. Zatrzymanego delikwenta odstawiano do więzienia w Lęborku i skazywano na areszt oraz grzywnę. Przed I wojną światową i w okresie międzywojennym odwiedzali Nadole liczni letnicy, znajdując tu doskonałe warunki wypoczynku.