Tak, o.

Znowu ide przez to miasto,
jest juz ciemno, kazdy zasnął.
Zastanawiam się nad życiem swoim,
jak ogarnac to co sie tak pierdoli,
W niektorych oknach swiatlo sie tli,
A ja sie zastanawiam czy to mi sie sni,
czy zycie moze byc takie popaprane,
juz na prawde nie wiem co tu jest grane.
Kochac kogos kto nonstop zawodzi,
nie moc patrzec gdy odchodzi,
tyle klotni, awantur o bzdury,
to chyba juz nalezy do naszej natury.
Chociaz serce od dawna krwawi,
cios za ciosem, to tak rani,
czasem brak sily by wstac i zyc,
czasem po prostu chciala bym nie czuc nic.
Mowia , ze lepiej jest czuc bol niz pustke,
mysle o tym czesto nim usne,
powatpiewam w to szczerze,
nie wiem czy w prawdziwa milosc kiedys uwierze.
czy znow obdarze kogos zaufaniem,
czy pozwole by mowil do mnie "kochanie".
Jeszcze wczoraj bylismy ze soba tak blisko,
tak mocno czulam, oddala bym za Ciebie wszystko,
dzismijamy sie niczym obcy sobie ludzie,
nie weim jak moglismy zyc w tej obludzie,
obietnic wiecznosci i szczescia,
droga ktora tak nas zranila miala byc piekna
nie wiem czy to nie za duzo juz na barki moje,
czasem mam ochote, taka mala paranoje,
przylozyc lufe do skroni, skonczyc z tym wszystkim...