Prolog

 Nazywam się Sophie. Po 7 latach nieobecności wracam do Forks. Tak jestem niewidoma ale to się skończy gdy będę miała 16 lat, a obecni mam 15 lat. Tak mówi mama, tata nawet Paul mój starszy brat. Wątpię w to. Lekarze są bezradni. Nic nie mogą zrobić. Ale ja się przyzwyczaiłam do mojej ślepoty. Mimo to mam taką cichą nadzieje że kiedyś ich zobaczę polankę, którą opisywał mi Paul i ten klif, morze, jeziora, ptaki. Ciekawi mnie jedno jak będzie po moim powrocie własnie jadę tam do Forks samochodem moich kochanych rodziców, którzy oddali mnie 7 lat temu pod opiekę lekarzy.Na początku byłam na nich zła za to, ale już nie jestem.  Ciekawi mnie za to jak teraz miewa się Paul rodzice mówią, że się bardzo zmienił, ale jest wybuchowy i nerwowy. Jest ode mnie starszy o 2 lata. Chce jak najszybciej dojechać do Forks i odpocząć w moim pokoju, który zostawiłam parę lat temu. W czasie jazdy często zasypiam, więc już nic więcej o sobie nie powiem.