totalnie bez pomysłu na tytuł

Take me down
To the Paradise City
Where the grass is green
And the girls are pretty
Take me home 

Trochę to w sumie trwało, wymyślenie czegoś... Ale zdjęcie już kręciło mi się po głowie od dłóższego czasu. 
Robione jeszcze starym telefonem, pamiętną czerwono-czarną nokią 5220 w której z pewnych bardzo szczególnych przyczyn musiałem wymienić ekran ^^"""
mniejsza o telefon, hisotria zdjęcia... powstało w trakcie podróży do Świnoujścia na praktykę na promie, pamiętna podróż. Głównie ze względu na fakt, że od stacji Szczecin Dąbie jechałem już sam, bez walizek, bez laptopa i bez kumpli... No cóż, zdarza się i tak 
Często myślę o całej drodze którą pokonałem jak na razie, czasami ciężko było iść, czasami wręcz biegłem... Ostatnio coraz bardziej dosłownie biorę "drogę" nie jako metaforę życia itp... ale po prostu jako odległość którą muszę pokonać. A w pociągach serio można dostać pie*dolca, najeździłem się przez ostatnie kilka miechów że momentami mam dość samej tej trasy, ale nigdy końca, a zwłaszcza końca trasy w zgc... Kiedy w końcu wysiadam na tej ostatniej mojej stacji, czuję się jakbym schodził z góry. Jest lekko, krótko i całkiem przyjemnie. Myśl o Niej umila mi zawsze drogę... bo w końcu ją zobaczę, bo w końcu będę blisko... 
Dobra bo zaraz się rozczulę nad sobą i jeszcze czego... What a shame



home is were your heart is...

I może nasze serca czasami biją niesymetrycznie, ale i tak przy Tobie zawsze czuję się jak w domu.