Nienawidzę Cię.

Tak bardzo Cię nienawidzę.

Wszystko to co było nasze, co uważałam za wyjątkowe robiłaś z innymi ludźmi.

Nawet schemat z kapselkiem.

Tak cholernie Cie nienawidzę.

Zniszczyłaś wszystko.

Niszczysz ludzi.

Niszczysz wszystko co jest w okół.

I zniszczyłaś miłość.

Chociaż... Może i cała ta pokurwiona miłość była udawana jak wszystko z Twojej strony.

Jesteś tak popierdolona, a mimo to..

Kocham Cię wciąż nieskończoną miłością.

Kocham nad wszystko.

Kocham... Cholera.

Ale chcę przestać, bo wiesz co?
Nie jesteś warta nawet tego, bym Cię potrzebowała, a co dopiero kochała.

Kiedyś się ocniesz z tego gówna i zakłamania w którym siedzisz, kiedyś..

Kiedyś, kiedy będziesz już za późno.

A na pewno kiedyś będzie.

Bo bardzo wierzę, lub chcę wierzyć w to, że nauczę się żyć bez Ciebie.

Jesteś niczym jako człowiek.

Jesteś niczym jako skumulowane emocje.

I jesteś niczym dla świata.

Ale dla mnie... Dla mnie jesteś wszystkim.

Mam na imię XXX i połączyłam miłość z nienawiścią.

Mam siedemnaście lat i zobaczyłam prawde.

Której nie chciałam widzieć.

Która wywlekła moje zwłoki z iluzji w której byłam..

A sądziłam, że jesteśmy wyjatkowe..

Wszystko zepsułaś, idioto.

Jesteś idiotką.

Idiotką, która jest miłością mojego życia.