Sadełko i Kodżak

     Chyba nawet spoko były te dwa dni, poza szczegółami. Jeszcze trzy przed nami. Zmieniłam numer, znów jestem w 36i6. Kupiłam spodnie, znowu. Spałam wczoraj u Moniki, a wcześniej siedziałyśmy z chłopakami u niej w domu. W sumie wszystko na spontana, bo w południe pojechałam do miasta. Byłam u Karola, potem poszliśmy z Rydzykiem na miasto i spotkaliśmy się z Faudą. Ten przypomniał sobie, że Monika przecież ma dzisiaj wolną chatę. Zgadaliśmy się i pojechałam do niej prosto od Karola. Dzisiaj musiałam z buta iść na cmentarz i jeszcze czekać godzinę na wszystkich. Poznałam Twoją mamę. Dopiero po roku, ale cieszę się. A później spędziłam popołudnie z Tobą i choć był czas załamania, sen i tak dalej, to później wszystko się ułożyło i ciągle się uśmiechałam a na serduszku jakoś tak lżej się zrobiło. Bo uwielbiam z Tobą rozmawiać, długo i na wszystkie tematy świata. Ale w realu, nie przez telefon, ani sms-y, bo wtedy jest lipnie, mało mówisz i nie ma o czym mówić. A w realu nawet jeśli nie mówisz ciągle, to całą rozmowę dopełniasz swoją obecnością. Wypełniasz ciszę spojrzeniem i dotykiem. Kocham z Tobą rozmawiać. Kocham Ciebie. Dobrze, że umiesz mnie uspokoić.