I'm an Ajnsztajn. 

Jest bardzo dziwnie. Bardzo. Do południa beka w szkole,  niezłe jaja. Ogólnie śmieje sie ze wszystkiego. Przychodzę do domu i nic. Nie mam się z czego cieszyć. Nie no dziś znalazłam pozytywy : bede mieć kota. Ale tak na poważnie. Nie mam sie z czego cieszyć. Każdemu z moich znajomych teraz wali się wszystko... kłótnie, rozstania.. problemów w chuj. Ja również je mam. Zawsze było coś z czego mogłam się cieszyć. A teraz.. nic. Chciałabym się zakochać. - oczywiście z wzjajemnościa. Ale nie mam w kim. Nie bede szukac na siłę.

Przychodzi wieczór, siadam przez kompem i siedze i siedze. Nie chce mi sie uczyć. Olewam to. Praktycznie taka dziwna odmiana depresji bez powodu. Jedyna radość sprawia mi ogladanie anime po nocach. Płaczę potem ciaglę bo przezywam losy bohaterów ._.

A w prawdziwym swiecie jakoś nie daje po sobie znaki. Mam wrażenie, ze staję sie jakaś nieczulica - zimna i nieczuła osoba... Nie chce tego. Nie potrafię się zmienić. Chce kogoś kto mnie zrozumie. Ale cóż. To dziwne..

Zamieniam się forever alone chyba. Nie chce. Chce wakacje. Chce wyjechać. Najlepiej znów do Wloch. Ale to niemożliwe. Poza tym zawiodłam się ostatnio na kimś ważnym. Nie wiem co teraz bedzie ale nie obchodza mnie jego losy.

No i po co ja słucham smutnej muzyki ? Nie wiem.. jestem dziwna. Ave. trzymta sie.