#6

- Boże, jak go jeszcze zobaczę , to zabiję!

- Spokój siostrzyczko. Wdech i wydech! - mówił rozbawiony Dawid.

Posłałam mu tylko mordercze spojrzenie, usiadłam na ławeczce i zabrałam się za jedzenie.

Mecz był zacięty. Do końca nie było wiadomo kto wygra. Co chwilę ze strony kibiców leciały przyśpiewki, niektóre obrażające przeciwne drużyny. Ładne oprawy, kilka transparentów. Atmosfera była nieziemska. Chłonęłam każdą minutę. Jak czegoś nie rozumiałam, to dopytywałam. Koledzy wszystko mi wyjaśniali.

Ostatecznie wygraliśmy 48:42. Radości kibiców nie było końca. Po meczu chłopaki wyszli na tor żeby podziękować na doping i wsparcie. W tym czasie siedziałam z Dawidem i Pawłem w boksie Maćka.

- Jak ci się podobało na meczu? - zapytał Paweł.

- Bardzo. Zabierzecie mnie na następny?

- Jasne. Za dwa tygodnie.

- Okej - uśmiechnęłam się i zwróciłam do brata - A ty co tak nagle ożyłeś jak wróciłam z chaty grillowej?

- Bo wiesz, mam swoje powody.

- No jakie - dopytywałam.

- Magic żalił się, że jego mechanik musiał zrezygnować z pracy i został mu tylko Wojtek i tata. No i potrzebuje jeszcze jedną osobe do pomocy. Wypytałem wszystkiego i mogę spróbować! Test sprawdzający na najbliższym treningu. Już prawie mam pracę!

- Ooowww! - rzuciłam mu się na szyję - to dobrze! Może w końcu wyjdziemy na prostą.

- Miejmy nadzieję.

Kiedy chłopaki wrócili, podszedł do nas Sówka.

- Dobra, stary. Gratuluję - powiedział do Kacpra.

- A widzisz! Mówiłem! Wygraliśmy i zdobyłem więcej punktów od ciebie!

- O dwa!

- Zawsze to wygrana. Kłaniaj się przed królem! - zaśmiał się.

- Widzimy się na młodzieżówce. Uważaj sobie! - powiedział z uśmiechem i odszedł.

Pomagałam pakować Maćka i Kacpra. Poprosili mnie, żebym poszła do Marco i oddała jakąś część, którą wcześniej pożyczyli.

- Hej, jestem Anka. Maciek poprosił żebym oddała ci to - pokazałam co mam w ręku.

- Dzięki. Mam nadzieje, że się przydało - uśmiechnął się sympatycznie.

- Pewnie tak.

- A tak w ogóle to jestem Marco. Gratuluję dzisiejszej wygranej.

- Gratulacje to do chłopaków, nie do mnie. Ale dziękuję w ich imieniu - uśmiechnęłam się.

Popatrzyłam odruchowo w prawą stronę i zauważyłam znajomą twarz. Podszedł do mnie.

- Jeszcze jesteś zła?

- Jezu, przepraszam cię, że tak naskoczyłam. Nie powinnam.

- Nie ma sprawy - uśmiechnął się - Jestem Adam.

- Anka.

- Kiełbaska smakowała?

- Byłaby lepsza, gdybyś na mnie nie wszedł - zaśmiałam się.

- Sorry, to moja wina. W rewanżu mała kawa?

- Wolę ciacho.

- Będzie ciacho. Po meczu masz czas?

- Nie bardzo. Jestem z Janowskim i nie chcę, żeby na mnie czekał. Ale kiedyś czemu nie.

- Do Rzeszowa kawał drogi - podniósł jedną brew.

- Dogadamy się.

Wymieniliśmy się numerami. Kiedyś się na pewno spotkamy. Pewnie na jakichś zawodach juniorskich. W końcu mechanik musi jeździć ze swoim pracodawcą na każdy mecz. Pożegnałam się z nim i Marco, i poszłam do 'moich chłopaków'.

Na pytanie 'co tak długo' odpowiedziałam, że porozmawiałam sobie z Gaschką i jego mechanikiem, który okazał się być "frajerem, który nie umie chodzić". Zaczęli się ze mnie śmiać, ale można się w sumie do tego przyzwyczaić.

Kiedy wyszliśmy poza park, żeby wsiąść do busa, Maćka i Kacpra zaatakował tłum fanów. Z małym przerażeniem w oczach zostałam z niego wyprowadzona przez brata.

- Zawsze tak?

- Przeważnie. Pakuj się do samochodu, bo jeszcze cię zabiją - zaśmiał się i otworzył drzwi.

Usiadłam  z przodu. Maciek uparł ię, że będzie kierowcą. Kiedy wyjeżdżaliśmy ze stadionu, czułam na sobie morderczy wzrok innych dziewczyn. Jezu, one go aż tak kochają?

__

Byłam wczoraj na lidze juniorów w Tarnowie. Biedny Bojarski. Wracaj do zdrowia. Trzymaj się chłopie :*

Łęgowik jest przezajebisty :D Widzimy się za tydzień na MDMP!

PS. Weźcie nożyk na kiełbase. Albo maczete :D