Dochodzący z kuchni dźwięk czajnika obudził mnie, wprawiając w nerwowy nastrój. Przetarłam oczy, z parteru słychać było głos mamy, śmiech taty. Podeszłam do okna, zatapiając swoje tęczówki w zielonych łąkach, lesie, w kawałku Tatr wystającym zza góry. Spokojna, mała wieś na południu Polski, ten widok towarzyszył mi co rano. Oparłam się o ściane, by jeszcze przez chwile móc zamknąć oczy. Dobiegł mnie podniesiony ton obydwu braci - pewnie znów kłócą się o komputer. Ciche kroki starszej siostry przeszyły korytarz. Wciągnęłam na tyłek dżinsy, ogromną koszulke starszego brata i poszłam w kierunku łazienki. Patrząc w lustro, widziałam tylko puste, jak zawsze niewyspane oczy, długie, potargane włosy i bladą twarz. W tej chwili do głowy przyszła mi jedna myśl 'mam zajebisty dom, zajebistą rodzine, zajebistych przyjaciół. a wciąż bez jednej osoby zajebiście sobie nie radzę.' To prawda. Powinnam się cieszyć tym co mam, bo mam w chuj wiele. Ale bez Ciebie wszystko traci sens..