` 2

Obcowanie z innymi ludźmi od jakiegoś czasu stało się dla mnie trudne . Nie mam ochoty rozmawiać z nikim . Wysłuchiwać słów istot z problemami . Przebywanie w okół ludzi zawsze sprawiało mi problemy . Nigdy nie lubiłam gdy się na mnie patrzyli , to mnie krępowało . Normalnie rozmawiałam tylko z najblizszymi przyjaciółmi , kiedy ich jeszcze miałam . Komunikacja z każdym innym człowiekiem , którego dopiero co poznałam albo którego nie znam zbyt dobrze wprawiała mnie w zakłopotanie , stresowałam się tym . Jakiś czas temu rozmowa nawet z najbliższymi stala się dla mnie kłopotem . Odechciało mi się tego . Odsunęłam od siebie rodzinę na bezpieczną odległość . Przyjaciół odstawiłam w ogóle . Nie chcę nikogo obarczać swoimi problemami . Jest kilku ludzi dla których zrobiłabym wszystko , ale oni się ode mnie odsunęli . Słusznie . Nie chodzi o to , że jestem dla nich jakaś dziwna .. Miałam wielu przyjaciół , wielu znajomych . Ale przez to , że się cięłam .. Odeszli , starcili do mnie zaufanie . Albo zostawiłam ich sama . Wybrałam samotność . Mam dużo czasu dla siebie . Dużo czasu na myślenie . Samotność jest dobra . Nie masz problemu z innymi , nie musisz się nikim innym przejmować , martwić . Wiesz , że możesz liczyć tylko na siebie . Oswajasz się z tym . Jest tylko jedna zła strona samotnośći : spycha w jeszcze głębszą otchłań zła i samozagłady .