Boję się widzieć szerzej .

Pokonuję pragnienie za wolnym dniem przepełnionym jedynie Eldo, w którym pozwoliłabym sobie śpieszyć zgodnie z sercem.

Nie chcę dziś dawać do zrozumienia, jak pulsują myśli, jak bardzo potrzebuję własnego doktora miłości , z  którym przepadne, w którym zgubię całą moralność. Chyba nie czas dawać za wygraną, przecież wcale nie mam na to wyznaczonego czasu .

Miałam rozłożyć na części pierwsze towarzyszącą mi chandrę której intensywność i wytrwałość czasem mnie przeraża.. jednak dziś przed oczami widzę tylko odzwierciedlenie moich niezgrabnych uczuć  , miałam także cieszyć się tym dniem , złapać trochę siebie .

Mimo słabego nieba , słabego podejścia do reali , wlewam  swe uczucia  do elastycznego serca , które ugina się na myśl o  emocjach .

A teraz idę nie chcę się dławić światem nierealnym ,  to całe odczuwanie jest mało logiczną przynależnością do mnie.