macie porozrywane charaktery.

Znowu chyba dziś ucieknę na mój koniec świata - gdzie mogę być sobie tak po prostu ..

tam jest bardzo dużo słońca , trawy i bardzo kolorowe niebo..

Z  nudów zrobię wycinanki myśli , kawałek duszy , mały kolaż wspomień .

Tysiące ludzi, którzy po prostu żyli. Nie byli najważniejsi, ale byli.

Poczucie, że ktoś jest całkiem niedaleko daje bezpieczeństwo, a jednocześnie wolność.

Wystarczy ktoś zupełnie przypadkowo znany, kto wyśle popołudniowego sms-a o treści "co słychać?".

Kiedyś pomyślałabym "to miłe, że pamięta", dziś myślę, "ciekawe czego chce".

Kiedyś było z kim mówić o codzienności, teraz wszyscy chcą mówić o fikcji.

Nie ma tych samych ludzi, z którymi można było chodzić bez celu, mimo, że noc zaglądała w oczy.

Nie jesteście tymi ludźmi, których kochałam.

Może tylko mi się wydaje, że coś tu jest inaczej..ale to dziwne..

że wstając rano i patrząc przez okno nie mówię :

"z nimi będzie cudnie", tylko powtarzam "chyba tu nie pasuję".

Coraz częściej czytam stare sms-y które zapychają moją skrzynkę , coraz częściej was nie poznaje.

Coraz częściej nie chcę was znać  .

Tak mało w was miłości , tak mało w was dobroci , we mnie też .