we krwi .

Nie mam najmniejszej ochoty , tłumaczyć się z tego co się dzieję.

Niewytrzymuje , trzaskam sercem . Podraźniłam myśli , wiem - okaleczyłam świat.

Zróbmy artystyczne zejście , czy tam cięcie . Oddycham trochę rzadziej niż to możliwe.

Mam za wysokie ciśnienie . Nie , nic nie biorę . Przemoczyłam własny umysł , wątrobe czy tam żołądek .

Pomaluje chmury , potem rozszarpię je na strzępy i siebie . Nie mogę , przecież jesteś w moim niebie..

Moim mało wiarygodnym świecie. Już się uspokajam , już chodźmy po jutro .

Będę rozwoziła nowe życie. Ale nie mówmy już o białych dniach , tak mało w nich bieli .

Został niepewny uśmiech z tamtego tygodnia , który zresztą nie jest na czasie .

Będę musiała wziąść się w garść , ogarnąć wzrokiem wszystko czego nie ma .

Przecież to już niedługo ,  a lenistwo to moje drugie imie .